Ik ben geen toerist...
Door: Anneke Hooijer
Blijf op de hoogte en volg Anneke
21 Augustus 2014 | Verenigd Koninkrijk, Londen
Door alle dingen die ik meemaak loop ik gigantisch achter met mijn reisverslagen. Ik ga proberen een inhaalslag te maken....!
De eerste 2 weken in Londen zijn in 2 woorden samen te vatten: zonnig en toeristisch. Ik gniffel stiekem om alle horror-weer-verhalen uit Nederland en zet m'n zonnebril er nog eens bij op. Cheers guys!
Want zonnig, dat is het hier al de hele tijd! Nou wil ik mezelf daar niet de oorzaak van laten zijn, maar het zou natuurlijk best eens kunnen... Dat het hier zo toeristisch is, ligt zeker niet aan mij. Ik ben echt een hele slechte versie van alle japanners die hier elke potentieel leuke foto markeren met hun peace-vingers'. Inclusief de mijne. Ik ben A-toerist. Anti. Ik weiger.
En gelukkig zijn the locals here dat met mij eens. Zaterdagochtend in de Engelse Kruidvat (of Etos of Trekpleister, vooral geen reclame maken).
Na een heel gesprek te hebben gevoerd met de dame achter de kassa breekt het moment van betaling aan... Al tellend en zoekend tussen al die penny's vraag ik me af waarom ik de kleine euro's eigenlijk zo vervelend vind. Dit is duizend malen erger! De vrouw kijkt me niet-begrijpend aan.
Om niet totaal achterlijk over te komen beken ik maar een Hollandse te zijn, gewend aan euro's... "Nooo! Reeaally? You must be joooking!!"
"She's from Holland!" zegt de vrouw tegen haar collega. Nou is dat niet zo erg, maar wel als die aan de andere kant van de winkel staat.
Dus. En bedankt mevrouw. "You sounded sooo British!"
Ik weet niet of dat iets goeds is, hopelijk wel.
Het is weekend en een flatmate is door een vriend uitgenodigd te komen barbecueën in Shoreditch Park. Leuk! Samen met nog een andere flatmate besluiten we de blauwe fietsen die je hier kunt huren uit te proberen. Leuk denken we weer! Een fiets huren, 'how hard can it be?'. Net als bij een parkeerautomaat gewoon een ticket kopen en hup!
Het lijkt niet alleen een parkeerautomaat, ik verdenk ze er hier van gewoon de onze uit Nederland te hebben gejat - want het zijn echt dezelfde. Alleen in Nederland werken ze naar behoren, hier niet.
We betalen geld, krijgen een bonnetje. Zonder code. Lekker dan.
Er lopen 2 mannen langs die ons gestuntel geamuseerd staan te bekijken. Enigszins bewust van hun mannelijke plicht besluiten ze een handje te helpen. Nee heren, het ligt niet aan de vrouwen, die automaat doet ECHT zo raar. Na wat hulp van het servicenummer lukt het ons de fietsen te ontgrendelen. We gaan op pad. Blij en nog levend komen we aan in het park. Alles blijkt op, inclusief de wegwerpbarbeque. Gelukkig hebben we nog Chips and Cider, dat maakt een hoop goed.
Na een gezellige avond met voornamelijk Fransen keren we huiswaarts - per bus maar, dit keer.
Dinsdag 12 augustus; ik besluit deze dag maar eens op buurtonderzoek uit te gaan. Waar woon ik eigenlijk? Met de kaart vol leuke plaatsten in de buurt - die de vorige bewoonster voor me heeft ontworpen - ga ik op pad.
Allemaal winkeltjes vol buitenlands eten staren me aan - inclusief hun eigenaren. Verwacht hier geen Spaanse of Italiaanse taferelen á la 'mooie meisje, mooie prijsje, mevrouw, mevrouw!'. De mensen zijn hier zeer degelijk, zelfs tegen toeristen (wat ik natuurlijk niet ben). Geen armbandjes, tassen, rondvliegende vliegtuigjes of vage mannen met kleedjes. Want The Police men, dat zijn bazen hier.
Of mensen écht degelijk zijn weet ik niet. En anders zijn ze gewoon bang, want ze doen echt aardig!
Ik doe boodschappen bij de plaatselijke Tesco (ik zou geen reclame maken, maar heb beloofd de mannelijke kassamedewerker dat wel te doen, bij deze sir!). Toevallig liggen er alleen nog maar gezonde dingen in mijn mandje. Een jongeman loopt me voorbij en gaat vlak naast me staan. Samen staren we - zoekend naar de mooiste courgette - die ik dan uiteindelijk wil hebben natuurlijk. Hij staart naar mijn mandje en lijkt te denken: 'Daar heb je er weer één. Zo'n vrouw die alleen suiker/calorie/koolhydraat/zout en inhouds-loos wil eten'. Daarna werpt hij een blik op mijn lichaam en blijft ergens halverwege hangen, alsof hij denkt: 'Maar, hoe komt ze dáár dan aan?" Nou, jongeman, dat heb ik gratis gekregen. Van mijn moeder. En van de beertjes-chips. En van de chocolade. En dus?
Alsof hij mijn gedachte kan lezen kijkt hij snel weer naar de courgettes. Tja.. de mooiste is inmiddels weg natuurlijk. Die ligt in MIJN mandje, en zal straks gezelschap krijgen van een zak M&M's. Haha... Hij ziet het en zegt: "You won then, Nice..... uuhm courgette by the way". Ik zou me degelijk kunnen gedragen, maar doe dat niet. Ik barst in lachen uit en loop snel naar het volgende gangpad.
Om toch ook nog iets serieus aan deze blog toe te voegen; woensdag 13 augustus besteed ik grotendeels op mijn kamer. Lekker lezen (boeken EN mijn allereerste Nederlandse post:), relaxen en mailen. In Nederland had ik al contact met de National Autistic Society, de grootste autisme-gerelateerde organisatie in Engeland. Voor eventueel vrijwilligerswerk. Ze zijn erg blij met mijn aanbod en kijken graag met mij naar mogelijkheden. Een eerste serieuze wending van dit avontuur! Wieweet levert het wat op! Maar één ding vind ik heel fijn; ik voel me vrij, stressloos en... blij!
De eerste 2 weken in Londen zijn in 2 woorden samen te vatten: zonnig en toeristisch. Ik gniffel stiekem om alle horror-weer-verhalen uit Nederland en zet m'n zonnebril er nog eens bij op. Cheers guys!
Want zonnig, dat is het hier al de hele tijd! Nou wil ik mezelf daar niet de oorzaak van laten zijn, maar het zou natuurlijk best eens kunnen... Dat het hier zo toeristisch is, ligt zeker niet aan mij. Ik ben echt een hele slechte versie van alle japanners die hier elke potentieel leuke foto markeren met hun peace-vingers'. Inclusief de mijne. Ik ben A-toerist. Anti. Ik weiger.
En gelukkig zijn the locals here dat met mij eens. Zaterdagochtend in de Engelse Kruidvat (of Etos of Trekpleister, vooral geen reclame maken).
Na een heel gesprek te hebben gevoerd met de dame achter de kassa breekt het moment van betaling aan... Al tellend en zoekend tussen al die penny's vraag ik me af waarom ik de kleine euro's eigenlijk zo vervelend vind. Dit is duizend malen erger! De vrouw kijkt me niet-begrijpend aan.
Om niet totaal achterlijk over te komen beken ik maar een Hollandse te zijn, gewend aan euro's... "Nooo! Reeaally? You must be joooking!!"
"She's from Holland!" zegt de vrouw tegen haar collega. Nou is dat niet zo erg, maar wel als die aan de andere kant van de winkel staat.
Dus. En bedankt mevrouw. "You sounded sooo British!"
Ik weet niet of dat iets goeds is, hopelijk wel.
Het is weekend en een flatmate is door een vriend uitgenodigd te komen barbecueën in Shoreditch Park. Leuk! Samen met nog een andere flatmate besluiten we de blauwe fietsen die je hier kunt huren uit te proberen. Leuk denken we weer! Een fiets huren, 'how hard can it be?'. Net als bij een parkeerautomaat gewoon een ticket kopen en hup!
Het lijkt niet alleen een parkeerautomaat, ik verdenk ze er hier van gewoon de onze uit Nederland te hebben gejat - want het zijn echt dezelfde. Alleen in Nederland werken ze naar behoren, hier niet.
We betalen geld, krijgen een bonnetje. Zonder code. Lekker dan.
Er lopen 2 mannen langs die ons gestuntel geamuseerd staan te bekijken. Enigszins bewust van hun mannelijke plicht besluiten ze een handje te helpen. Nee heren, het ligt niet aan de vrouwen, die automaat doet ECHT zo raar. Na wat hulp van het servicenummer lukt het ons de fietsen te ontgrendelen. We gaan op pad. Blij en nog levend komen we aan in het park. Alles blijkt op, inclusief de wegwerpbarbeque. Gelukkig hebben we nog Chips and Cider, dat maakt een hoop goed.
Na een gezellige avond met voornamelijk Fransen keren we huiswaarts - per bus maar, dit keer.
Dinsdag 12 augustus; ik besluit deze dag maar eens op buurtonderzoek uit te gaan. Waar woon ik eigenlijk? Met de kaart vol leuke plaatsten in de buurt - die de vorige bewoonster voor me heeft ontworpen - ga ik op pad.
Allemaal winkeltjes vol buitenlands eten staren me aan - inclusief hun eigenaren. Verwacht hier geen Spaanse of Italiaanse taferelen á la 'mooie meisje, mooie prijsje, mevrouw, mevrouw!'. De mensen zijn hier zeer degelijk, zelfs tegen toeristen (wat ik natuurlijk niet ben). Geen armbandjes, tassen, rondvliegende vliegtuigjes of vage mannen met kleedjes. Want The Police men, dat zijn bazen hier.
Of mensen écht degelijk zijn weet ik niet. En anders zijn ze gewoon bang, want ze doen echt aardig!
Ik doe boodschappen bij de plaatselijke Tesco (ik zou geen reclame maken, maar heb beloofd de mannelijke kassamedewerker dat wel te doen, bij deze sir!). Toevallig liggen er alleen nog maar gezonde dingen in mijn mandje. Een jongeman loopt me voorbij en gaat vlak naast me staan. Samen staren we - zoekend naar de mooiste courgette - die ik dan uiteindelijk wil hebben natuurlijk. Hij staart naar mijn mandje en lijkt te denken: 'Daar heb je er weer één. Zo'n vrouw die alleen suiker/calorie/koolhydraat/zout en inhouds-loos wil eten'. Daarna werpt hij een blik op mijn lichaam en blijft ergens halverwege hangen, alsof hij denkt: 'Maar, hoe komt ze dáár dan aan?" Nou, jongeman, dat heb ik gratis gekregen. Van mijn moeder. En van de beertjes-chips. En van de chocolade. En dus?
Alsof hij mijn gedachte kan lezen kijkt hij snel weer naar de courgettes. Tja.. de mooiste is inmiddels weg natuurlijk. Die ligt in MIJN mandje, en zal straks gezelschap krijgen van een zak M&M's. Haha... Hij ziet het en zegt: "You won then, Nice..... uuhm courgette by the way". Ik zou me degelijk kunnen gedragen, maar doe dat niet. Ik barst in lachen uit en loop snel naar het volgende gangpad.
Om toch ook nog iets serieus aan deze blog toe te voegen; woensdag 13 augustus besteed ik grotendeels op mijn kamer. Lekker lezen (boeken EN mijn allereerste Nederlandse post:), relaxen en mailen. In Nederland had ik al contact met de National Autistic Society, de grootste autisme-gerelateerde organisatie in Engeland. Voor eventueel vrijwilligerswerk. Ze zijn erg blij met mijn aanbod en kijken graag met mij naar mogelijkheden. Een eerste serieuze wending van dit avontuur! Wieweet levert het wat op! Maar één ding vind ik heel fijn; ik voel me vrij, stressloos en... blij!
-
21 Augustus 2014 - 17:32
Grada Hooijer:
Ha Anneke,
Ik had al eerder een keertje gereageerd, maar die reactie zie ik niet meer terug.
Wat heerlijk om te lezen "ik voel me vrij, stressloos en... blij!". Super fijn dat het goed met je gaat.
Dat weten wij natuurlijk wel, maar vind ik ook leuk om hier nog even te posten.
Schuddebuikend zit ik achter de pc: zo'n vrouw die alleen suiker/calorie/koolhydraat/zout en inhouds-loos wil eten ...
Van je moeder gekregen; jij durft....!
Gisteren vliegtuig en coach geboekt: nog ruim twee weekjes en ik sta bij je voor de deur. Ga maar vast leuke dingen verzinnen, natuurlijk alleen dingen die toeristen NIET doen hè!
[Fietsen in London, dat heb ik al die keren nog nooit gedurfd!]
Liefs,
Mama -
21 Augustus 2014 - 19:38
Monique Van Rijnsoever:
Hoi Anneke,
Ik ben een koorgenootje van je moeder en vond het heel leuk om nu jouw blog te lezen. Je schrijft ontzettend leuk! Ik heb 3 maanden lang de verhalen van onze eigen dochter gelezen op deze site. Zij zat in Malawi zoals je moeder wel weet. Wat leuk dat je vrijwilligerswerk wil gaan doen voor de vereniging voor autisme. Ik ben heel benieuwd naar verhalen. Ik werk zelf op de Brouwerij, een school voor leerlingen met autisme. Mijn familie woont onder andere in Engeland en afgelopen herfst heb ik eenmooie documentaire gezien over autisme toen ik daar was. Leuk om de ontwikkelingen in Engeland te volgen op dit gebied. Ik wens je heel veel plezier in mijn lievelingsland en veel succes!
groetjes Monique -
21 Augustus 2014 - 20:29
De Westerveldjes:
'time flies when you're having fun' ?! ;-) -
21 Augustus 2014 - 21:37
Grada Hooijer:
Och Monique, wat lief...!!!!
Ja An, zo zie je maar: veel mensen leven met je mee!
-
23 Augustus 2014 - 22:12
Anneke Hooijer:
Hoi, Monique, dank voor je leuke reactie!
Als er weer ontwikkelingen zijn op dat vlak, zal ik dat hier zeker laten weten!
Verder geniet ik met volle teugen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
