In de verkenningsfase
Door: Anneke Hooijer
Blijf op de hoogte en volg Anneke
14 Augustus 2014 | Verenigd Koninkrijk, Londen
Donderdag 7 augustus - Na gisteren, en vandaag, heerlijk ontwaakt te zijn, heb ik besloten dat mijn bed en ik hele grote vrienden gaan worden deze weken...
Heb ik in ieder geval al 1 vriend! Het leuke is dat ik niet de enige nieuwe bewoner ben van deze flat... Mijn Franse huisgenote is ook nieuw en vraagt of we deze dag samen iets kunnen doen.. Even wil ik in mijn agenda kijken, maar bedenk me ineens dat deze nu natuurlijk helemaal leeg is:)
Dus, waarom niet? We gaan richting Westminster, waar mijn flatmate een baantje wil zoeken als serveerster. Onderweg zullen we een vriendin van haar ontmoeten, die ook een baantje zoekt. Hoewel ze (die vriendin) onzeker is over haar Engels, komt haar anekdote toch goed uit de verf. Wat bleek, ze wilde een waitress worden, en vroeg de baas van de pub of hij nog een 'Whitness' zocht... De man had haar ontzet aangekeken... Ze kon er nu hard om lachen. Ik ook.
Terwijl mijn huisgenote haar CV afgeeft, kijk ik m'n ogen uit. Toeristen zijn er overal en altijd.
We lopen langs de Thames, over de London Bridge als we aan de overkant allemaal rennende, sportende mensen zien.. Reuze glijbanen naast de Thames, Tafeltennistafels bij de Londen Eye, Volleyballers, Hoogspringers... je kunt het zo gek niet bedenken. Het Summer Sport Festival is bezig, vandaar. Na een potje tafeltennis besluiten we nog naar Harrods te gaan, maar eerst komen we nog een pub tegen, die weer een CV ontvangt.. Ik wacht buiten en word aangesproken door een Ron Weasley look-a-like. Of ik een leuke dag heb. 'Ja, hoor', zeg ik lachend en ik kijk hem enigszins verbaasd aan... Alsof het volstrekt normaal is dat je om 13:30 's middags met 3 pints bier voor je neus zit. Blijkbaar.
Ron - die in het echt James blijkt te heten - lijkt daar echter geen last van te hebben. Hij begint een serieus gesprek over wat een vrouw in haar eentje in Londen komt doen. "Ik ben niet alleen", lieg ik. Nouja, ik lieg niet, mijn Franse gezelschap is er alleen tijdelijk niet.
"Of course not, you must have a handsome husband". Ugggh, mannen... Ik snap ze niet. Waarom moet het altijd binnen 5 minuten gaan over over het wel of niet hebben van een leuke relatie? "Well, James, clearly you haven't", antwoord ik knipogend, als mijn huisgenote weer verschijnt.
We lachen er hard om - inclusief James - en gaan weer verder.
"Enjoy your visit, Miss", wenst de beveiliger bij Harrods mij toe. En enjoyen, dat doe ik wel! We kijken naar al het moois - kopen niks (die Fransen zijn net Nederlanders :) en gaan dan een pub in, waar ik even wil toiletteren. Ik zie dat er een cijfercode op de deur zit, met daarnaast een bordje "Please ask the barman for my number...". Ik loop naar de barman, die zo uit de Jillz-reclame lijkt te zijn ontsnapt, en vraag; "Can I have your number, please?"... "I can give you both", knipoogt hij, wanneer ik me realiseer wat ik vroeg. Oef, niet zo handig. 'I can hardly remember one', besluit ik te zeggen. "It's okay dear, I can write the other one down for you', lacht hij. We lachen allebei als hij mij een briefje geeft met '112' en een smiley. Ik geef 'm een High Five en ga dan eindelijk naar het toilet.
We gaan naar huis, waar we lachen om alle anekdotes. Die avond gaan we, met nog een andere flatmate, naar de pub in Shoreditch. Ik maak wat praatjes, lach veel en drink iets minder. Het is een leuke dag geweest!
Heb ik in ieder geval al 1 vriend! Het leuke is dat ik niet de enige nieuwe bewoner ben van deze flat... Mijn Franse huisgenote is ook nieuw en vraagt of we deze dag samen iets kunnen doen.. Even wil ik in mijn agenda kijken, maar bedenk me ineens dat deze nu natuurlijk helemaal leeg is:)
Dus, waarom niet? We gaan richting Westminster, waar mijn flatmate een baantje wil zoeken als serveerster. Onderweg zullen we een vriendin van haar ontmoeten, die ook een baantje zoekt. Hoewel ze (die vriendin) onzeker is over haar Engels, komt haar anekdote toch goed uit de verf. Wat bleek, ze wilde een waitress worden, en vroeg de baas van de pub of hij nog een 'Whitness' zocht... De man had haar ontzet aangekeken... Ze kon er nu hard om lachen. Ik ook.
Terwijl mijn huisgenote haar CV afgeeft, kijk ik m'n ogen uit. Toeristen zijn er overal en altijd.
We lopen langs de Thames, over de London Bridge als we aan de overkant allemaal rennende, sportende mensen zien.. Reuze glijbanen naast de Thames, Tafeltennistafels bij de Londen Eye, Volleyballers, Hoogspringers... je kunt het zo gek niet bedenken. Het Summer Sport Festival is bezig, vandaar. Na een potje tafeltennis besluiten we nog naar Harrods te gaan, maar eerst komen we nog een pub tegen, die weer een CV ontvangt.. Ik wacht buiten en word aangesproken door een Ron Weasley look-a-like. Of ik een leuke dag heb. 'Ja, hoor', zeg ik lachend en ik kijk hem enigszins verbaasd aan... Alsof het volstrekt normaal is dat je om 13:30 's middags met 3 pints bier voor je neus zit. Blijkbaar.
Ron - die in het echt James blijkt te heten - lijkt daar echter geen last van te hebben. Hij begint een serieus gesprek over wat een vrouw in haar eentje in Londen komt doen. "Ik ben niet alleen", lieg ik. Nouja, ik lieg niet, mijn Franse gezelschap is er alleen tijdelijk niet.
"Of course not, you must have a handsome husband". Ugggh, mannen... Ik snap ze niet. Waarom moet het altijd binnen 5 minuten gaan over over het wel of niet hebben van een leuke relatie? "Well, James, clearly you haven't", antwoord ik knipogend, als mijn huisgenote weer verschijnt.
We lachen er hard om - inclusief James - en gaan weer verder.
"Enjoy your visit, Miss", wenst de beveiliger bij Harrods mij toe. En enjoyen, dat doe ik wel! We kijken naar al het moois - kopen niks (die Fransen zijn net Nederlanders :) en gaan dan een pub in, waar ik even wil toiletteren. Ik zie dat er een cijfercode op de deur zit, met daarnaast een bordje "Please ask the barman for my number...". Ik loop naar de barman, die zo uit de Jillz-reclame lijkt te zijn ontsnapt, en vraag; "Can I have your number, please?"... "I can give you both", knipoogt hij, wanneer ik me realiseer wat ik vroeg. Oef, niet zo handig. 'I can hardly remember one', besluit ik te zeggen. "It's okay dear, I can write the other one down for you', lacht hij. We lachen allebei als hij mij een briefje geeft met '112' en een smiley. Ik geef 'm een High Five en ga dan eindelijk naar het toilet.
We gaan naar huis, waar we lachen om alle anekdotes. Die avond gaan we, met nog een andere flatmate, naar de pub in Shoreditch. Ik maak wat praatjes, lach veel en drink iets minder. Het is een leuke dag geweest!
-
14 Augustus 2014 - 18:41
Liefs, De Westerveldjes:
Nice!! -
20 Augustus 2014 - 20:02
Daniëlle:
Wat super dat je een blog bijhoudt An! En wat maak je een leuke dingen mee :)
Hoe gaat het met je zoektocht naar werk?
Fijn dat je zo'n leuk contact hebt met je flatmates!
Ik geniet van je verhalen!
Liefs. -
20 Augustus 2014 - 21:55
Nicolette:
Hey Anneke,
Volgens mij heb je het wel naar je zin daar, leuk om je verhaal te lezen.
En ik wil je complimenteren met je schrijfstyle, erg leuk om te lezen.
Have fun there! Much love from Switzerland ;) -
21 Augustus 2014 - 13:33
Anneke Hooijer:
Dank voor alle enthousiaste reacties!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
