Het avontuur is begonnen

Hoi lieve, lieve mensen!

Het is zover! Mijn avontuur en ik zijn nu ruim een week onderweg. Voordat ik wegging vroegen velen of ik wellicht een blog ging bijhouden... Natuurlijk doe ik dat :) Leuk om te volgen voor iedereen thuis - en leuk als herinnering!

Dinsdag 5 augustus - all alone - richting Londen. Zodra er beweging in de trein komt begint een drietal Italianen (duidelijk zonder Engels woordenboek) een heel verhaal. 'Heb ik weer'... Ik begrijp er niks van tot er een spelletje kaarten tevoorschijn komt. Het is makkelijk en lijkt op poker, er is geen inzet en we mogen onze kleren aanhouden, verzekeren ze me... Jaja.. het blijven Italianen... De trein komt aan in Brussel en - hoewel ik duidelijk verloren heb met poker - ik heb inderdaad mijn geld en mijn kleren nog aan! Een hele geruststelling! Ik wens ze een goede reis en loop richting de Eurostar. Eenmaal aangekomen bij de incheckbalie merk ik dat ik nog 2 uur (ik was bijtijds vertrokken) moet wachten... Ik zak neer op een bankje naast 2 oudere dames, die me vol bewondering aankijken als ze na een half uur nog niemand met mij hebben gesignaleerd. 'Wat zou zij doen, helemaal alleen?", hoor ik ze in plat Limburgs zeggen... "Ik ga op avontuur in Londen', antwoord ik ongevraagd... Hun ogen beginnen te fonkelen... "Dat deden wij ooit ook, kind", zegt de dame die later Annie blijkt te heten...
En zo begon een mooi verhaal over 2 dames van ver in de 70, die zo'n 50 jaar geleden Engelse soldaten ontmoetten, met hen trouwden en hun familie en Limburgse dorp achterlieten... 3 uur heb ik met hen mogen besteden, Griet en Annie uit Limburg. Ze vertelden mooie verhalen over Engeland en zorgden er - onbewust - voor dat ik niet alleen hoefde te zitten... Bij het instappen nemen we afscheid... Dat ik maar veel plezier mag hebben en moet oppassen, want: 'Voor je het weet blijf je er hangen', lachen ze...

De reis van Brussel naar Londen gaat verrassend snel! Ik bevind me bij het raam met naast me een Engelse man die - tevergeefs - zijn vrouw probeert duidelijk te maken dat het lezen van Fifty Shades of Grey in het openbaar misschien toch niet zo'n goed idee is... Moet je vooral over discuseieren, denk ik nog, wanneer de vrouw bijval krijgt van haar achterbuurvrouw, die deel 2 aan het lezen is. Ze werden vrienden voor de rest van de reis. En de man - duidelijk ontdaan - stortte zich maar weer op zijn krant.
Ik lees de reisgids, mijn routeplanner, een boek en kijk vooral veel naar de mooie landschappen die we passeren.

Om exact 16:04 uur plaatselijke tijd arriveer ik in Londen Kings's Cross St. Pancras. Na een ticket gekocht te hebben vervolg ik mijn reis per Underground... Ik loop het perron op als een vriendelijke stem mij door de speaker zegt op te passen voor het gat tussen de trein/metro en het platform. Eén ding is duidelijk: ik ben écht in Londen:)
Na een vlekkeloze overstap op Liverpool Street Station ben ik nog maar 1 halte verwijderd van mijn woonplek... Ik loop het metrostation uit en bevind direct op een druk kruispunt... Mini Coopers, Rode bussen en taxi's scheuren voorbij... Waar moet ik heen? Een plattegrond biedt uitkomst.Het zou in een zijstraatje moeten zijn. Na wat hulp van een plaatselijke kiosk-eigenaar vind ik het complex Hollybush House... Hier moest het zijn, op de vierde verdieping zonder lift!

Enigszins vermoeid (die koffer kon misschien toch iets minder vol:P) kom ik aan... Mijn hart maakt een sprongetje als de sleutel blijkt te passen... Ik doe de deur open... Niemand thuis... Allemaal witte deuren, maar welke is van mij? Om 17:15 uur open ik mijn kamer voor de komende weken. Licht, groot en schoon! Later op de avond ontmoet ik één voor één mijn nieuwe flatmates. Totaal verschillende mensen, stuk voor stuk, maar dat maakt het juist leuk!

Moe en voldaan plof ik neer op mijn royale bed en besef ik me: This is it!
Wat zullen de komende weken mij brengen?